Halszko Marcinie, skoro narodziliście dzieci przyszłych małżeństw, ale nie dzieci własnego małżeństwa możecie zapytać siebie, czy małżeństwo było waszym celem do osiągniecia? Czy kiedy ksiądz mówi do Was: czy naprawdę pragniecie być zabitymi za zdradzanie własnych rodziców, gdybyście skłamali,  to czy mówi: widzę was zabijającymi  Korola Wojtyły?

Zabójcy dzieci nie są w stanie przyjąć daru modlitwy komunii świętej, są w stanie dar modlitwy komunii świętej jedynie zabijać, są w stanie jedynie  odkryć piekło, którego są wyznawczyniami, wyznawcami, są jedynie w stanie pożegnać ten świat, ale nawet oni dzięki miłości narodzonych przez niewiasty dzieci tak córek jak synów odnajdują ratunek w Rzymskokatolickiego Kościoła drodze narodzin modlących się dzieci, wierzących dzieci, dzieci przyszłych Rzymskokatolickiego Kościoła małżeństw, nie domu rzezi, nie domu  antychrześcijanek, antychrześcijan, nie domu rzezi narodzin wierzących dzieci małżeństw, które powinny odkryć, przyjąć, zachować przygotowany dla nich dar, którym z całą pewnością narodzone potomstwo nie jest, którym jest droga  przyjęcia chrześcijaństwa, droga przyjęcia słowa bożego, droga przyjęcia imienia Jezus nie Krystyna, nie Jula, nie Elżbieta, nawet nie Maria, ponieważ niewiasta nie jest zwierzęciem, ale jest istotą boską, jest dzieckiem, jest chrześcijanką, nie jest kimkolwiek przeznaczonym do nieustannego zabijania za przyjętą przez siebie wiarę, za modlitwę, za dobre samopoczucie, za radość, za miłość do własnego potomstwa do własnych rodziców, za miłość do Ducha Świętego za świętowanie osobistych narodzin gnojeniem metalami, ostrzami, bronią palną groźbami, zakazami modlenia się, gniewem, substancjami chemicznymi, obcymi językami, kłamstwem, ciężkimi niebezpiecznymi przedmiotami, niewolą, zabijaniem zwierząt, bronią palną, językiem nuklearnej zagłady.


zwraca nam uwagę na prawdziwą miłość  Halszki,  miłość, którą są Halszki rodzice. Wystarczy nałożyć białą pani młodej suknię, przyjechać do Italii, aby dowiedzieć, się, że przecież ślub, małżeństwo córki rodziców nie jest możliwe bez wesela wierzących rodziców przyszłej pani młodej. Na tym świecie wszystko ma swoją kolejność, wszystkim jest Rzymskokatolicki Kościół, który staje  się źródłem narodzin małżeństw wierzących rodziców dzieci. Narodziny małżeństwa rodziców są największym z możłiwych świąt, są tak ogromnie ważnym świętem, że bez niego małżeństwa kolejnych pokoleń dzieci nie są możliwe. Dla tego jedynego święta córki na świat do przyszłych małżeństw przychodzą. Czyżby piętno jakiejś zbrodni spoczywało na potomstwie żyjącym w pendolino, tzn. w  pośpiechu? Krystno, Sabina! Ewo,  Krystyna! Halszko, twoja Mama! Kamilko, Halszka! Kamilko z Piotrem małżeństwem jesteś? Halszko z Marcinem, Ewo z Romanem, Krystyno z Mieczysławem, Sabino z Kondziorem małżeństwami jesteście? Noszącymi w Italii o wieczornej porze białe suknie poślubne paniami młodymi jesteście? Czy kogoś II wojną światową pośpiesznie pożegnaliście? Wygląda na to, że noszącą w Italii o wieczornej porze białą suknię pośubną jest ...? Zaraz, zaraz córek jedynych rodziców małżeńska modlitwa. również modlitwa  w Rzymskokatolickim Kościele decyduje o tym, nie Zachariasz, nie Elżbieta, nie Jan Chrzciciel.
Podsumowując, malżeńska modlitwa rodziców córek staje się  najwspanialszym misterium narodzin małżeństw wszechczasów, które powinno być kontynuowane wówczas, kiedy  rodzice przyszłych mężów córek  uwierzą w to, że przecież małżeństwa nie są możliwe bez synów, których kochane mamy  rodząc dzieci na świat zaprosiły. Dlatego zasadnym staje się pytanie o naturę wesela rodziców synów.  W tym  miejscu  odnajdujemy podpowiedź w rodzinie Julii Tadeusza Anklewiczów, którzy przywitali na planecie ziemia córkę Grażynę oraz syna Romana, którzy nie powinni byli wątpić w Ducha Świętego miłość do Julii Tadeusza Anklewiczów. Ta właśnie rodzina zwraca uwagę rodzicom Marcina, aby nie wątpili oni w zasadność wyznawania wiary przewodzącej narodzinom małżeństwa rodziców Marcina, które okaże się przełomowym w dziejach historii ojczyzny Polskiej, ponieważ umożliwi Halszce Marcinowi zrealizowanie małżeńskich ślubowań w prawdzie, którą jest miłość dzieci, którą nie są narodziny antymałżeństwa.  Czyżbyśmy mieli do czynienia z absolutnym pogrzebem? Z pomocą  rodzicom  synów przychodzi Rzymskokatolicki Kościół "Marii" w Betlejem w Palestynie, który zaprasza pragnących narodzić się  małżeństwem rodziców dzieci do przyjęcia wiary poprzez przyjęcie przez rodziców Rzymskokatolickiego Kościoła Krzyża Świętego Sakramentu Świętego Modlitwy Komunii Świętej Małżeństwa Wierzących Dzieci. Powyższa wiadomość jest krytyczna wiadomością dla rodziny Piotra, któremu bliska Kamilka pragnie świętowac narodziny mażłeństwa Halszki Marcina, powyższa wiadomośc jest ogronnie ważna dla  rodziny Marcina, któremu poślubiona Halszka pragnie świętować narodziny małżeństwa własnych rodziców, powyższa wiadomość jest bardzo wazna dla rodziców Romana  któremu poślubiona Ewa pragnie świętować narodziny małżeństwa Krystyny Mieczysława, małżeństwa, które jest zapowiadane przez  katedrę Rzymksokatolickiego Kościoła pw. Najświętszej Marii Panny w Białymstoku, nie przez państwa Górnych beczkę z gnojowicą ukrytą na Taeusza działce uprawnej. Powyższa wiadmość jest bardzo ważna dla rodziców pana Kondziora, któremu bliska Sabina pragnie świętować narodziny małżeństwa własnych rodziców. Powyższa wiadomość jest bardzo ważna dla osoby, która ją pisze poniewaz dowiaduje się ona o tym, że Justyna pragnie świętować narodziny małżeństwa własnych rodziców. Dowiaduje się ona o tym, że córka niewiasty, syn niewiasty bez zgodywłasnych  rodziców mogą przyjąć Rzymskokatolickiego Kościoła Krzyża Świętego Sakrament Święty Modlitwy Komunii Świętej Małżeństwa Wierzących Dzieci wyłącznie dla zachowania  przez córkę rodziców wesela narodzin córki rodziców małżeństwa, dla zachowania przez syna rodziców wesela narodzin małżeństwa rodziców syna, że oboje są zobowiązani do natychmiastowego przyjecia wiary oraz do jej codziennego wyznawania, po to, aby narodziny małżeństwa rodziców córki, oraz narodziny małżeństwa rodziców syna były możliwe. Wówczas to sakramentalny związek małżeński córki, syna staje się związkiem wierzących przyjaciół, którzy nie pragną  świętować osobistej modlitwy komunii świętej uciekaniem przed  Rzymskoktolickim Kościołem wypełnionym czteroma wilkołakami. Stąd nazwa Wigilia. Takim ratowniczym związkiem małżeńskim jest sakramentalny związek małżeński Ewy Romana Anklewiczów. Cztery wilkołaki, Krystyna Mieczysław, Jula Taduesz powinni jak najszybciej w dobrej wierze rozpoznać Rzymskokatolicki Kościół. Krystno Mieczysławie, Julu Tadeuszu, czy już wiecie co na tym świecie jest dobrą wiarą?  Rzymskokatolicki Kościół jest źródłem dobrej wiary, czy chcielibyście dowiedzieć się co oznacza być wierzącymi przyjaciółmi niewiasty, mężczyzny? Czy Jula musi być koniem przygotowanym do zjedzenia przez wilka Tadeusza, który nie wie, którą krawędzię łopaty miałby Julę zabić? Czy Krystyna musi być Mieczysława kobietą bimbrownią drożdźem, mężczyzną, albo musiałaby zostać żywcem pogrzebaną? Pytawm Was o to co na tym świecie pragniecie odkryć, przyjąć zachować,  przekazać narodzonym dzieciom? Wiedźcie jedno dar modlitwy komunii świętej jest tym jedynym darem, który umożliwia dzieciom modlitwę. Gdy ten jedyny dar uczyni was małżeństwem staniecie się Ducha Świętego królestwa dziećmi. W tym  jedynym królestwie, które istnieje również tutaj na ziemi nie ma kogokolwiek, nie ma czegokolwiek co mogłoby waszą radość pomniejszyć, skrzywdzić, zabić. Moim zdaniem Ewa Roman nie powinni czekać na rezultat modlitwy własnych rodziców, ale powinni być konsekwentnymi, powinni docenić własną modlitwę,  modlitwę komunii świętej, nie powinni brać przykładu z niewierzących tatusiów, którzy do dzisiaj Rzymskokatolickiego Kościoła daru nie przyjęli, ponieważ Rzymskokatolicki Kościół Marii w Betlejem był dla nich abstrakcją, opowieścią o  pustynnej fatamorganie, mirażem. Mężczyźni, brak miłości do kobiet, więzienie kobiet jest zabójstwem, przyjęcie w Rzymskokatolickim Kościele wiary jest warunkiem koniecznym dla przyjęcia przez dzieci daru małżeństwa, daru miłości wierzącej niewiasty, wierzącego mężczyzny, nie kufra  wypełnionego srebrnikami.